Lewa noga przytwierdzona do ziemi-ruch biodra i ostatecznie ręki, a przy dobrym „oczku” przeciwnik kończy swój spektakl między linami przed regulaminowym czasem(lewy sierpowy). Potencjalnie to uderzenie sieje największe spustoszenie w boksie, czy innych odmianach sportów walki i można wspomnieć zarówno o krótkiej jak i długiej(obszernej) jego wersji. Przeważnie nie rozpoczyna się walki od sierpowego i uważa się, że jest to uderzenie kontrujące w odpowiedzi na prawą rękę rywala lub jego cios prosty, których zadawanie otwiera na sierpa, zresztą takie możliwości stwarza również wyprowadzony podbródkowy u oponenta. Sierpowy kontrolny – to uderzenie wyprowadzone w odpowiedzi na ofensywę rywala.
Mamy także jego odmianę przez niektórych nazywaną kubańską, a przez innych radziecką, a to ze względu na to, że Kubańczycy czerpali garściami z radzieckiej myśli szkoleniowej.
Mamy też sierp na dół, stricte na wątrobę.
Warto wymienić również kangurzego sierpa gdy uderzający nim wyskakuje do góry.
I sierpowego gazeli w którym prym wiódł sam wielki Mike Tyson.
Sierp z prostego też jest interesującą opcją.
A Gennadij Gołowkin często wyprowadzał sierpowego z góry na dół.
Z kolei sierp na splot słoneczny lub między rękawice tzw. Szufla nie jest to wersja dokładnie książkowa, niemniej używana przez pięściarzy.
Jak widać odmian tego uderzenia jest bez liku, więc z całą pewnością jest w czym wybierać, a tym bardziej mieszać różne jego odmiany, które dobrze przycelowane są niezwykle destrukcyjne w swojej formie. A niżej wymienieni zawodnicy lubowali się w korzystaniu z niego.
Legendarny Miguel Cotto często obijał sierpem dolne rejony
David Tua usypiał nim niejednokrotnie siejąc prawdziwy strach w ringu
wybornego sierpowego posiada w swoim arsenale dobrze znany rosyjski buldożer w osobie Artura Beterbijewa przetaczającego się jak do tej pory po każdym kolejnym rywalu.
Felix Trinidad ładnie mieszał swojego lewego sierpa na górę i na dół. „Tito” to był mocny zawodnik na tej płaszczyźnie, co niejednokrotnie udowodnił.
Grzechem byłoby pominąć Mike Tysona, który ścinał przeciwników swoim bezwzględnym sierpem.
Saul Alvarez posiada soczystego lewego sierpowego, który uwidocznił się u niego z czasem w szczególności uderzając go na dół.
Galaktyczny Roy Jones Junior to „firma” o której nie można zapomnieć, tak jak i jego sierpowego.
Joe Frazier to legenda tego uderzenia i zapewne każdy wie kim był „Smokin Joe” i jak uderzał.
Mamy też swojego rodzynka ze znakomitym ciosem sierpowym Krzysztof „Diablo” Włodarczyk, który odprawił nim wręcz książkowo Danny’ego Greena, czy Rachima Czakijewa kończąc w efektowny sposób te potyczki.
Taki cios to jednak wielka siła, a dobry sierpowy to as atutowy w rękach każdego pięściarza.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis